Deze vrolijke jongedame is Merette: inspiratiebron voor Bulungi. Ze heeft het Syndroom van Down.
Merette is opgegroeid als middelste zus tussen Renate en Roosmarijn. Ze functioneert cognitief op de leeftijd van een vijfjarige, maar heeft inmiddels wel ruim 30 jaar levenservaring. Een soms buitengewoon wonderlijke combinatie. Ze woont in haar ‘eigen huis’ met 24-uursbegeleiding, werkt in een atelier/winkel waar ze prachtige schilderijen, keramiek en schalen van papier maché maakt. Ze sport, gaat regelmatig naar concerten en musicals, doet mee aan de Special Olympics en heeft al het nodige van de wereld gezien. Lekker met de caravan in Europa op stap, de toerist uithangen in Parijs (wel veel lopen) en met het vliegtuig naar Tunesië en Turkije. Ze was met de hele familie in Indonesië (het land van haar opa) en vorig jaar in Oeganda om te zien wat Renate daar toch allemaal aan het doen was. Kortom: een vrouw van de wereld!
Kijken naar wat ze kan
Wij hebben geleerd om niet te kijken naar wat Merette allemaal niet kan (hoewel we daar soms simpelweg wel rekening mee moeten houden), maar naar wat ze wel kan! Ze heeft zó veel geleerd: met kleine stapjes, met heel veel geduld en vooral met heel veel liefde. Mensen om haar heen die haar laten merken dat ze zijn mag wie ze is. Dat ze – ondanks haar verstandelijke beperking – niet minder is dan andere mensen.
Een beperking in Oeganda
In Oeganda hebben kinderen met een (verstandelijke) beperking eigenlijk geen schijn van kans om zich te kunnen ontwikkelen. Oeganda is arm, mensen hebben moeite om het hoofd boven water te houden. Kinderen met een beperking zijn eng, of misschien wel een straf van god. Of gewoon behekst. De ouders hebben vaak nog (veel) meer kinderen. Geen wonder dat kinderen met een beperking letterlijk ‘ondergeschoven’ kinderen zijn.
Wij hebben met Merette gezien hoe anders het kan.
Daarom wil Bulungi in Oeganda het verschil maken voor Fahad, Federes, Emma en Yosephina. En voor nog veel meer kinderen Door ze een veilig, warm, liefdevol thuis te bieden. Door ze kansen te bieden om zich te ontwikkelen, hoe klein de stapjes soms ook zijn. Door ze de juiste medische zorg te geven. En vooral door ze te laten weten dat ze goed zijn zoals ze zijn: dat maakt namelijk geen verschil!