In een weekend in september klopt een jonge moeder bij het Nursery & Care Home aan met een baby van een maand op haar arm: Patrick. Ze vraagt of ze bij Bulungi hulp kan krijgen voor haar kindje. Blijkbaar begint de voorlichting vruchten af te werpen: tijdens bijeenkomsten die worden georganiseerd op het platteland rondom Kibuye roepen we ouders altijd op om naar Bulungi toe te komen als ze een kindje hebben met een beperking. Deze moeder is met het openbaar vervoer helemaal naar Jinja gekomen; een hele onderneming met een kleintje op je arm.
Patrick heeft klompvoetjes, zijn voetjes staan helemaal naar binnen gedraaid. Verder oogt hij kerngezond. Renate belt met het Corsu Hospital, dat gespecialiseerd is in de behandeling van – vooral – kinderen met een lichamelijke beperking. Ze is er eerder geweest om Federes, een van de Bulungikindjes te laten opereren en het is een geweldig ziekenhuis. Ze kan er de volgende dag terecht; ze hebben een speciale afdeling voor kinderen met klompvoetjes.
Het ziekenhuis ligt op de weg van Kampala naar Entebbe. Zo ver is de moeder van Patrick nog nooit van huis geweest dus Renate besluit om met een taxi te gaan en belt Job, een betrouwbare chauffeur. Gelukkig zijn we er vroeg bij; de voetjes kunnen nog redelijk makkelijk gedraaid worden. Patricks beentjes worden volledig in het gips gezet. Hij huilt hartverscheurend van de pijn nu zijn voetjes in een voor hem onnatuurlijk stand worden gedwongen. Voorlopig moet Patrick elke week terug komen om het gips te laten vernieuwen.
Renate koopt een pak papieren luiers, want zijn moeder moet er voor zorgen dat Patricks beentjes en het gips goed schoon blijven. Katoenen luiers zijn in Oeganda een onbekend fenomeen. Ze weet dat ze zich deze luiers niet kan veroorloven, net zomin als ze geld heeft om de komende tijd het vervoer naar het ziekenhuis te betalen. Zelfs als ze dat met het openbaar vervoer doet (met de boda boda; een brommertje waar je achterop gaat zitten en de matatu een overvol taxibusje), gaat dat elke week toch zo’n € 50 kosten omdat de afstand van haar huis naar het ziekenhuis zo groot is. Bovendien is het goed als er iemand met haar meereist. Samen met de luiers is dat een kostenpost van zeker € 70 per week. Het ziekenhuis is – gelukkig – gratis.
Hoe we het ga doen weten we nog niet precies, maar dat geld gaat er komen! Dit kleine ventje gaat een grote gezonde man worden, met twee gezonde benen!