In 2010 ontmoet Renate Fahad voor het eerst. Het is dan een blij jongetje, dat bij zijn vader woont. Fahads vader werkt de hele dag en kan eigenlijk niet voor hem zorgen. Dat betekent dat Fahad de hele dag alleen zit, met als enig gezelschap een radio. Fahads vader besluit hem naar zijn opa en oma te brengen, in de village (het platteland).
Als in februari 2011 Bulungi wordt opgericht besluit Renate om Fahad op te zoeken en hem op te halen om bij Bulungi te komen wonen.
Ze vindt hem terug in het dorpje waar hij door zijn vader is ondergebracht. Er is niets van het mannetje over; hij is enorm afgevallen, heeft nauwelijks meer zijn donkere, Oegandese huidskleur en heeft open wonden van het liggen op de grond.
Renate krijgt van de chief van het dorp een handtekening op een velletje papier. Dat papiertje geeft haar toestemming om hem mee te nemen.
Ziekenhuis
Renate neemt Fahad mee naar Jinja (waar Bulungi in 2011 is gehuisvest) en gaat regelrecht met hem naar het ziekenhuis. Hij is ernstig ondervoed, heeft malaria en flinke doorligplekken. Na een paar nachtjes neemt Renate hem mee naar huis. Daar wordt hij door alle huisgenootjes vertroeteld en verwend. Langzamerhand komt zijn prachtige donkere kleur terug en komt hij wint wat aan gewicht.
Eerste Bulungikind
Daarmee is Fahad ons eerste Bulungikind. Een blijvend kwetsbaar mannetje met ernstige, meervoudige beperkingen. Maar ook een blije jongen, die met een grote grijns op zijn gezicht mensen begroet die hij kent. Zijn gezondheid is broos en zonder fysiotherapie kan hij zich nauwelijks bewegen. De fysiotherapeut leert hem zitten, zodat hij nu vanuit een rolstoel de wereld kan bekijken. Ook heeft hij geleerd om zich om te rollen en dus te verplaatsen. Dat heeft zijn wereld enorm vergroot.
Ziek
Fahad verhuist met Bulungi naar Kampala en in 2017 naar de locatie van Special Children, Special People, onze samenwerkingspartner in Oeganda. Het team van onze projectdirecteur zorgt buitengewoon goed voor hem. Hij blijft kwetsbaar en gevoelig voor aanvallen. Een paar maanden geleden bezoeken we hem (en natuurlijk alle andere Bulungikinderen) in Kampala. We genieten van zijn eetlust en de grote, gulle lach die we van hem krijgen. In januari 2024 verhuist hij mee naar Mpigi, waar hij blij is met alle reuring van de schoolkinderen om hem heen. Hij houdt immers van gezelligheid.
Afgelopen week is hij wat ziek. Hij ligt een paar dagen in het ziekenhuis met een – naar het lijkt – bacteriële infectie. Donderdag mag hij weer lekker naar huis. Zaterdag 27 april krijgen we een dringend verzoek krijgen om geld over te maken voor een ambulance; het gaat niet goed met Fahad en hij moet met spoed terug naar het ziekenhuis. Vanmorgen (28 april) horen we dat hij in het ziekenhuis is overleden. Zijn longen (die door zijn vergroeide lichaam niet sterk waren) hebben het begeven.
Ons eerste Bulungi-jongetje, inmiddels een jongeman. We zijn heel blij dat we – met Bulungi – de afgelopen dertien jaar voor hem mochten zorgen. Dat we hem een paar maanden geleden nog hebben geknuffeld. Lieve Fahad: rust zacht.
Hulp
De medische kosten van de afgelopen week zijn fors, de kosten voor de begrafenis zullen dat ook zijn. Daarom doen we een beroep op jullie: wat zou het fijn zijn als we met jullie hulp een mooie bijdrage kunnen leveren. Een verdrietig verzoek dus dit keer, maar elke bijdrage helpt!
Doneren kan op onze bankrekening, maar ook heel makkelijke via Pifworld.